Utwór

Ta myśl pod czaszką taka żmudna,

Tak przyczepiła się i boli:

Czemu ta wolność taka trudna,

Tyle trudniejsza od niewoli?

I jak tę wolność przetłumaczyć

Na dni, co plotą się spokojnie,

Skoro nie umie nikt wybaczyć,

Skoro nie umie nikt zapomnieć…?

W szkole wolności tyle wolnych klas,

Nieużywana brama się telepie,

Lecz w żadnej klasie ciągle nie ma, nie ma nas.

My nie musimy! My JUŻ wiemy lepiej!

Jakąż wolnością nam zakwita

Nasz wolny wreszcie dzień powszedni?

Wolnością pięknych, trudnych pytań,

Czy też wolnością głupstw i bredni?

Wolnością, co szacunek budzi,

Czy też wolnością świństw i kantów?

Wolnością pięknych, mądrych ludzi,

Czy niedouków, dyletantów?

W szkole wolności tyle wolnych klas

I bezrobotny belfer biedę klepie,

Lecz w żadnej klasie ciągle nie ma, nie ma nas.
My nie musimy! My JUŻ wiemy lepiej!

I myśl powraca taka żmudna,

Taka natrętna, aż się dziwię:

Czemu ta wolność taka trudna,

Jeśli traktować ją uczciwie?

Bo dawno już się, mamo moja,

Tak śmiesznie nie składały gwiazdy:

Dano nam wolność- piękny pojazd,

Nikt nie chce robić prawa jazdy…

Mógłbym pieśń dalej ciągnąć, ale cóż,

Tutaj mój wywód skończyć się postaram:

W szkole wolności dawno jest po dzwonku już,

Trzy czwarte Polski – chyba na wagarach…

Trzy czwarte Polski – raczej na wagarach!